weRe too Far

Gaano ba ka layo sayo ang malayo? Dyan sa labas ng bahay, sa kabilang kanto, sa next subdivision, or yung kabilang bayan? Pero what if sa kabilang side ng 'pinas ang kinaroroonan ng mahal mo? Ano gagawin mo? Will you pursue your love for that person? Will you still make the effort na ma-reach out sya kahit magkapatong patong na ang utang mo sa tindahan dahil sa load or are you willing to pay a long list of phone bills dahil sa kakatawag mo sa kanya?"Long distance relationships" na yata ang isa sa mga pinaka common na scenario sa isang couple... I can tell you it's quite hard.. sa 4 na naging Gf ko... 3 dun ay taga province... and I tell you hindi lang basta parang Bulacan or Cavite ang layo nila from my place... pero, still I tried my very best para mapunan yung time na hindi ko maibigay sa kanya... Don't get me wrong... I'm not againts sa mga ganitong klaseng set-up ng relationship... pero It's hard to be in that situation... may mga times na hindi kaya ng text message yung pag cocomfort na nagagawa ng touch ng mahal mo, hindi enough yung sa tawag sa phone para ma explain mo how much she means to you... madaming mga problema ang pinag dadaanan ng couple na nasa long distance relationship... minsan kawalan ng tiwala, pag ka-inip, pangungulila, pero you know what... Being away from each other doesn't have to be the reason para mag give up kayo... if you love each other... then go for it! Love will make a way for the relationship to survive... I'm sure hindi magiging madali yun pero... dahil nga mahal mo sya... pipilitin mong mag kita kayo kahit once a week or even twice a month... ewan ko ba kung bakit ito ang topic ko now.. siguro nakakahalata na yung isang taga basa nitong blog ko... What the heck!!! I'll tell you the real deal,,, you see ang butihing manunulat nyo( thats me) is falling real fast for this girl... mahal ko siya higit sa kahit kaninong tao, or sa kahit anong bagay... corny pero yun yung nafe-feel ko sa kanya... I'm just afraid that when the time comes... I hope she would say yes... i hope she would catch me...Anyway enough of me... there is no such thing as perfect kind of relationship... at lahat may kanya kanyang mga problems na dapat ayusin... hindi dapat maging hadlang yung distance between you angd your love, hindi mahalaga if textmate mo lang siya, hindi mahalaga if "May-Dcember" ang love affair niyo... hindi mahalaga if mag kaiba kayo ng paniniwala, at lalong hindi mahalaga if ayaw ng mga magulang nyo na maging "kayo"...whats IMPORTANT is that you both love each other... Love can conquer everything....

mapatawad mo kaya ako?

Promises are meant to be broken… well, that’s what they say… hmmm pero come to think of it… it makes perfect sense ‘di ba… ilang pangako na ba ang binitawan sa iyo ng kaibigan mo na napako? Ilang pangako na ba ang ginawa ng boyfriend/girlfriend mo na hindi ka daw niya sasaktan, lolokohin at iiwan pero look at you now… nag-iisa ka na lang ‘di ba (ouch!!!) at ilang beses ka ng pinangakuan pero ‘di naman natupad? Madami na noh? at ‘di mo na mabilang sa dami…
Lahat tayo aminin man natin o hindi ay nag bitaw na ng pangako na ‘di naman natupad… oh wag kang mag deny…. Sure yun! At kabilang din ako sa mga taong nag promise but I failed to make it happen, hindi ako exempted at lahat tayo naranasan ng mabigo dahil sa mga pesteng pangako na ‘di naman natupad. Alam natin kung gaano tayo umasa pero nag hintay lang tayo saw ala. Nangako siya na mag babago siya and yet look at them wala pa rin pag babago, nangako siya na ikaw lang ang mamahalin niya pero let me ask you something… sino yung yakap yakap at kahalikan niya now? Nangako siya na ‘di ka niya sasaktan… pero look at you now, kulang na lang ay “blade” at for sure mas gusto mo pang wakasan ang buhay mo kaysa ma-feel mo yung pain every damn day dahil sa mga promises niya na puro naman kasinungalingan.(Sorry if medyo morbid yung mga sinasabi ko, ito kasi yung nararamdaman ko now)
Bakit ba tayo na ngangako if alam natin hindi natin kayang gawin or tuparin? Bakit natin kailangan mag sinungaling? Siguro nangangako tayo para lang mapasaya yung taong mahal natin or ma satisfy sila… ginagawa natin yung minsan para lang matigil sila sa pangungulit sa atin… Pero hindi naman dapat mag bitaw tayo ng mga pangako sa kanila if ‘di naman natin kayang tuparin (ouch!!!). We all know na nag papaasa lang tayo sa ginagawa natin at mahirap yung mag paasa sa wala… makakasakit lang tayo sooner or later.
If your not pretty sure na matutupad mo yung mga pangakong bibitiwan mo… you or should I say “We” should shut our mouth to prevent further problems. If we think we can’t make it happen sana lang sabihin natin agad at ‘wag pa natin dagdagan ng kasinungalingan…. Take it from me… it would just make things more complicated.
Maybe your wondering kung ano na naman ba ang nangyari sa akin at bakit ito ang topic ko…sorry to say but secret yun (hehehehe) let’s just say na may unexpected thing na nangyari sa akin kagabi that made me write ‘bout this stuff. Next time ko na lang isusulat yung nangyari sa akin kagabi some other time…
*I’m sorry for all the pain that I’ve caused dahil sa mga broken promises ko at for all those who have hurt me… your forgiven…
8 comments »

The best thing to describe life is dance. Para sakin “life is like dance”.

As a dancer, ang buhay ay isang continous process of stepping to the rhythm.. every step youll make is equal to great responsibility.. buong buhay ko inilaan ko sa pagsasayaw. Ditto ko ikinapit ang sitwasyong nangyayari sakin ngayon. Oo, masaya maging dancer in a way na, kapag sumasayaw ka pansamantala kong nakakalimutan ang problema ko. Masaya kapag yung mga taong nanunuod sayo ay nag-eenjoy sa performance mo. Mas masaya kapag yung mga judges ay naimpress sayo. Kapag after the dance “WE GOT A BIG ROUND OF APPLAUSE”. Nakakaflatter dahil inspite of tired dancing, maligo man kami sa pawis, mangawit man kami sa kakasmile sa huli na-appreciate ng mga tao yung sayaw naming tama na sakin yun. Bawat move, bawat step kailanagan detalyado ganyan ang “BUHAY NG DANCER”.

Bawat pagkakamali ay din a maitatama ng isa pang pagkakamali unless maulit yung track song and make it sure na ayos ang gagawin mong sayaw.

Kailangan polido, malinis ganyan ang buhay diba?

As a dancer, I believe that dancers are not great because of their technique, they are great because of their passion. To inspire, to dance this is the true meaning of dance.

eh anu kung masaktan ako..mahal ko siya eh!!!

Love can be the greatest feeling on earth but it can also be the worst feeling anyone could ever feel in his entire existence… pero bakit ganon? Kahit alam natin na walang kasiguraduhan na mag-tatagal kayo at may possibility na in the end masaktan ka lang bakit pilit natin hinahanap yung feeling that we are loved? Bakit lagi tayong sumusugal pag dating sa pagmamahal? Bakit lagi tayong handang masaktan? Sa totoo lang hindi ko rin alam ang sagot sa mga tanong ko… pero isa lang ang alam ko… “It makes me feel alive” Why? Siguro whether I feel the greatest hurt or the greatest love, sheer bliss or bucket of tears, on top of the world or at the bottom of the damned chain… mas gugustuhin ko pang ma-in love at masaktan ng paulit-ulit kaysa naman sa mga libo-libong tao na nakukuntento na lang sa patingin-tingin at laging nag play safe when it comes sa love at relationships. Oo nga at walang kasiguraduhan ang lahat ng bagay lalo na pag relationships na ang pinag usapan… Pero that doesn’t stop me from falling in love again... kaso minsan nga lang nakakasawa na yung laging nasasaktan, yung laging iniiwan at laging pinag itripan lang ang puso kong walang ibang ninais kundi ang maramdaman na mahal siya.. I'm really tired and I'm about to lost hope and the will to survive... ewan ko ba kung bakit na lang laging lapitin ako ng mga kamalasan pag dating sa pag ibig... Pero just like I've said... whatever I'm having right now with the one I love kahit medyo malabo kung saan ba talaga papunta itong "relationship" namin HINDI ako susuko... kahit in the end I know isa nanaman akong talunan... Talunan nga pero at least kahit sa sandaling panahon naranasan kong mag mahal at mahalin... Some of you would say that masyado akong pathetic or masyado akong nag ccrave sa love and affection... siguro nga yun yung dahiln kaya hanggang ngayon nag papaka martir ako... siguro sobrang mahal ko talaga siya kaya willing akong mag hintay sa kanya... siguro sobrang matindi yung loveko for her that I'm being blinded by the truth... Mahal ko siya... kahit di pa kami nag kikita.. Yah you read it right... 'di pa kami nag kikita... and I really don't know if mag kikita pa kami... okay lang, Mahal ko naman siya... yun nga lang naiinggit ako pag may nakikita akong couple... I wish this time I'm making the right decision. I will be forever faithful sa taong 'di ko pa nakikita... life's sucks and mas lalo na ang love pero if ang masaktan lang ang reason para ma feel ko na somehow I'm still alive... hindi ako mag sasawang mag mahal...*mahal na mahal kita

break up in silence

Breaking up is hard to do lalo na pag mahal mo pa yung tao… lalo na pag for the longest time ay siya lang ang lagi mong iniisip, yung tipo bang sa kanya mo lang pinaikot ang mundo mo… for me it’s not about kung gaano kayo nag tagal… for me it’s how deep your relationship is… yung iba nga dyan taon na ang binibilang nila pero parang ang babaw pa rin ng relationship nila unlike yung iba months lang pero daig pa nila ang nanay ng gf or bf nila sa dami ng nalalaman nila about their love one…
Pero tulad ng sinasabi ng marami… nothing lasts forever… Actually umaasa pa rin akong mali itong kasabihan na ito ‘cause if this is true, ano pa ang silbi natin dito? Bakit pa tayo kailangan mag mahal if sa banding huli ay masasaktan din tayo? Bakit kailangan natin ipag laban ang feelings natin for that person if in the end mawawala din siya sa atin? Why and why the heck it has to be always me? Yan ang tanong ko lagi sa sarili ko?
When the time comes na kailangan niyo ng maghiwalay… isn’t it hard to let go kahit siya pa rin yung mahal mo? At kahit isang bundok ang laki ng idinulot niyang pain sa heart mo still siya pa rin ang gusto mong makasama, pero all things aren’t permanent… It’s not about letting go that bothers us, it’s not about the pains, what hurts us the most is the fact that we’re gonna face life alone without her/him by our side to give us the strength and love… it’s about facing every damn day knowing that he’s/ she’s not yours anymore, it’s about facing the cold reality that wala na siya at maybe for good… and it sucks kapag ikaw mismo ang may dahilan kung bakit kayo nag kahiwalay…
You know what, I’ve been in that situation a couple of times and it’s really frustrating… It’s hard to accept that I blew up a really perfect relationship… well, almost perfect pala we also have our ups and downs like all of you guys out there. Pasensya na if I’m going nowhere dito sa sinusulat ko… Alam niyo naman na outlet ng pains and sadness ang pagsusulat ko dito sa blog ko ‘cause if I don’t write baka laman na ako ng pahayagan kinabukasan it’s just that may na alala lang ako kagabi kaya ko ito naisulat bigla…
Anyway, my point is that whatever your having right now with your special someone… learn to appreciate everything about her/him… try to love them more and give some extra effort sa relationship nyo… Don’t let your communication fade and please be true. Kasi if you do all of this things ma le-lessen yung chance na mag kahiwalay kayo… and maybe someday you could prove to me that there is such thing as “forever…”
*para sa lahat ng dumaan sa buhay ko salamat

dahil mahal kita

sa buhay ko minsan ko ng pinangarap ang magkaroon ng isang stable and not complicated relation.Ang buhay kung saan kasama mo siyang bumubuo ng pangarap mo! Yung May pagkakataong akala mo kayo lang ang tao sa mundo. MAsarap pangarapin ang mga bagay na yan pero its hard to accept the fact na hanggang pangarap lang ang lahat ng iyon.MAybe the reason is nagkahiwalay kayo or siguro hindi laan sa inyo ang pangarap na iyon.

i believe in the saying na"how we live it is what really matters". sa ngayon i make things na sa mga mata ng iba ay impossibleng mangyari!Kung ano Yun simple lang din!

I wrote this not to ask for pity but for people to realized how hard the life is. how sad my life was without my love!.DAHIL MAHAL KO SIYA"handa akong magintay kahit gaano katagal, How long will it be? will never know mabilis lang ang panahon. maraming pwedeng magbago pero no change can ever make me forget her!coz i believe that whatever hurt we brought form each others heart.no matter how hard life had given to us. Still kami lang ang magheheal ng lahat ng ito.

i'll wait for the time that shell realized what i am for her. its hard to stand still but im prepared not because im strong but becoz whatever i do, i still love her eventhough im not meant for her..

thats how my life goes on..moving, fighting, flowing!!!

my first love letter

Sa totoo lang mahilig akong gumawa ng mga tula, essays or composition of songs pero hindi ko talaga hilig ang gumawa ng sulat(love letter).
Minsan kasi mas vinavalue ko ang pagibibgay ng tula sa taong mahal ko kaysa sumulat ng pagkahaba-habang sulat na kalimitang nag-eend sa GOODBYE!!

This time ewan ko ba kung bakit bigla kong naisipang sumulat ng isang letter para sa isang taong espesyal sakin..”GANITO BA ANG DULOT NYA SAKIN”
Last February 14,2009 11:30 pm gumawa ako ng 1st love letter ko.this was my first love letter I did at sa tingin ko kailangan ko itong ipalaminate at idisplay sa kwarto ko for a long years.

Dear WIFEY(LORAINE)

Akala ko nung una wala na talagang pag-asa. Akala ko muli na naman akong babalik sa dating ako. Ngayon bumalik ka ka sakin at isa itong victory..alam kong nahihirapan ka din. Mahirap magdesisyon pero anu man ang piliin mo. Ako man ang iwan at saktan mo. Still I’ll accept the truth kung sakaling mang di tayo para sa isat-isa. Dahil para sakin ang tunay na nagmamahal din a kailangang pahirapan pa ang taong mahal niya.. lagi kitang iintindihin SA LAHAT NG BAGAY . basta ito ay tama. Salamat sa lahat2x inalis mo ko sa mundo ng kalungkutan. Binago mo ang BANGZ na ayaw ilabas ang totong siya. Tinanngal mo ang takot na bumabalot sa isang dancer na sumayaw muli sa dance floor.

You’ve changes me na ang dating BANGZ na di seryoso sa lahat ng bagay ngayon natuto ng magprioritized sa mga bagay at taong nasa paligid niya.
Always remember this lines “I CANT PROMISE TO SOLVE ALL YOUR PROBLEMS BUT I CAN PROMISE THAT YOU DON’T HAVE TO FACE THIS PROBLEMS ALONE..IM HERE FOR YOU”

I can be your wings to help you lift up when you feel your down. I can be your jacket that will warm you when you feel cold. I can be a handkerchief use to wipe your tears.. hayz.. higit sa lahat. Si BANGZ.. Ralphael Jose Adriano Aguirre ay lagging present para kay MS. LORAINE GONZALEZ. Na mahalin siya. I will always be your tatang husby…no matter what happens.

Distance is not the reason for us to love each other. It just we make the most out of everything..

bye to you!

Last night my friend(the one I've been talking about for quite sometime now because of her being pregnant) texted me saying that she's finally made up her mind. She told me that she won't abort her child anymore. That's good, real good! But deep inside of me there's this pain thats been bugging me. I know I should be happy for her but I also know that sooner or later she would soon forget me and go on with her not-so-ordinary-life. And I know for sure that she and her bf will one day get married and that's my cue to exit in her life. I really don't know whats happening to me...in fact I can't even understand my own feelings for her....one things for sure and that is I'm confused... I like her, yes that's true but theres something more... Arghhh! I hope someday she'll find her true happiness and I hope she'll find it in her soon-to-be husband. I'm really happy for her even though I know someday she'll eventually forget me.. Though I've only met her recently, her memories will be forever etched in my heart...